Swoboda działalności gospodarczej. Komentarz, Prawo, prawo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Małgorzata Sieradzka
Autor:
Swoboda działalności gospodarczej. Komentarz
Tytuł:
2010.01.05
Stan prawny:
Art. 1. Zakres przedmiotowy ustawy
1.
W art. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220,
poz. 1447) ustawodawca wskazał jej zakres przedmiotowy. Ustawa reguluje podejmowanie,
wykonywanie oraz zakończenie działalności gospodarczej na terytorium RP, a także zadania organów
administracji publicznej w tym zakresie. Należy tym samym wskazać, że jej regulacją objęto sferę
szeroko pojętej działalności gospodarczej.
2.
Artykuł 20 Konstytucji RP stanowi, że wolność działalności gospodarczej jest podstawą ustroju RP.
Zasady korzystania z konstytucyjnie określonej wolności działalności gospodarczej oraz podstawy jej
ograniczenia (art. 22 Konstytucji RP) zostały określone w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej
(tak zob. C. Kosikowski,
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej. Komentarz,
Warszawa 2010, s.
13; M. Szydło,
Swoboda działalności gospodarczej
, Warszawa 2006). Ustawa o swobodzie działalności
gospodarczej jest swoistego rodzaju konstytucją dla podmiotów inicjujących działalność gospodarczą na
terytorium RP. Określa bowiem zasady podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na
terytorium RP, zarówno przez przedsiębiorców polskich, jak i osoby zagraniczne.
Ustawa składa się z 8 rozdziałów:
1) rozdział 1 – Przepisy ogólne (art. 1-13)
2) rozdział 2 – Zasady podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej (art. 13-22)
3) rozdział 2a – Punkt kontaktowy (art. 22a-22f)
4) rozdział 3 – Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej (art. 23-45)
5) rozdział 4 – Koncesje oraz regulowana działalność gospodarcza (art. 46-76)
6) rozdział 5 – Kontrola działalności gospodarczej przedsiębiorcy (art. 77-84d)
7) rozdział 6 – Oddziały i przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych (art. 85-102)
8) rozdział 7 – Mikroprzedsiębiorcy, mali i średni przedsiębiorcy (art. 103-110)
9) rozdział 8 – Przepis końcowy (art. 111).
Art. 2. Działalność gospodarcza – pojęcie
Uwagi ogólne
1.
Definicja działalności gospodarczej jest zawarta w wielu aktach prawnych. Jednak z uwagi na
charakter aktu należy uznać, że ta zawarta w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej ma niejako
kluczowe znaczenie. Wskazuje się także, że pojęcie działalności gospodarczej zawarte w art. 2 ustawy
jest stosowane w odniesieniu do innych aktów prawnych – jeśli dany rodzaj działalności nie jest wyraźnie
wyłączony spod jej regulacji (zob. K. Strzyczkowski,
Prawo gospodarcze publiczne,
Warszawa 2007, s.
192 i n.).
Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym, gdzie wskazuje się, że art. 2
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zawiera legalną definicję działalności gospodarczej, co
oznacza, że powinna być ona traktowana jako powszechnie obowiązujące rozumienie tego pojęcia w
polskim systemie prawnym (postanowienie SN z dnia 2 lutego 2009 r., V KK 330/08, LexPolonica nr
2026687).
2.
Należy wskazać, że pojęcie działalności gospodarczej jest pojęciem wywodzącym się z nauk
ekonomicznych. Gospodarka bowiem posiada charakter pierwotny wobec regulacji prawnej. Słusznie
zatem wskazuje się, że prawo tworzy się na bazie istniejących już stosunków gospodarczych (tak M.
Szydło,
Swoboda
, s. 19; A. Powałowski,
Działalność gospodarcza
(w:)
Leksykon
prawa
gospodarczego publicznego
pod red. A. Powałowskiego, Warszawa 2009, s. 23).
Odwołanie się przy definiowaniu działalności gospodarczej do pojęcia gospodarki pozwala uchwycić
podobieństwa, a nawet pozwala na postawienie znaku równości pomiędzy gospodarką w ujęciu
funkcjonalnym a działalnością gospodarczą (tak M. Szydło,
Swoboda
..., s. 19; C. Banasiński,
Istota prawa
administracyjnego gospodarczego
(w:) C. Banasiński, H. Gronkiewicz-Waltz, D. Szafrański, M.
Wierzbowski, M. Wyrzykowski,
Prawo gospodarcze. Zagadnienia administracyjno-prawne,
Warszawa
2005, s. 14).
Działalność gospodarcza jako pojęcie wywodzące się z nauk ekonomicznych oznacza wszelką
działalność ludzką polegającą na przystosowaniu zasobów i sił przyrody z zamiarem wytworzenia nowych
dóbr lub przekształceniem już istniejących, ich podziale i konsumpcji (na ten temat zob. Z. Stachowiak,
Ekonomia, zarys podstawowych problemów
, Warszawa 1998, s. 56 i n.; O. Lange,
Ekonomia polityczna
, t.
I, Warszawa 1967 r., s. 18, t. II, Warszawa 1966, s. 19).
Warto przytoczyć tutaj wyrok NSA z dnia 2 grudnia 1994 r. (SA/Łd 741/94, niepubl.), w którym sąd
ten wskazał, że działalność gospodarcza to prawnie określona sytuacja, którą trzeba spełnić na podstawie
zbadania konkretnych okoliczności faktycznych, wypełniających lub niewypełniających znamion tej
działalności. Prowadzenie działalności gospodarczej jest zatem kategorią obiektywną, niezależnie od
tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na
nim obowiązków z tą działalnością związanych, czy też nie.
Definicja działalności gospodarczej
3.
Ustawodawca definiuje działalność gospodarczą w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. (Dz. U. z 2010
r. Nr 220, poz. 1447) jako
zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz
poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową,
wykonywaną
w
sposób zorganizowany i ciągły.
Wcześniej definicje działalności gospodarczej były zawarte w przepisach:
1) rozporządzenia Prezydenta RP na mocy ustawy z dnia 7 czerwca 1927 r. o Prawie
przemysłowym (Dz. U. RP Nr 53, poz. 468 z późn. zm.), w którym to w art. 1 posługiwano się
pojęciem
przemysł
na oznaczenie wszelkiego zatrudnienia zarobkowego lub przedsiębiorstwa
wykonywanego samoistnie i zawodowo, bez względu na to, czy jest ono wytwarzające,
przetwarzające czy usługowe;
2) ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła (tekst jedn.: Dz. U. z 1983
r. Nr 7, poz. 40 z późn. zm.), która określała rzemiosło jako wykonywanie „działalności wytwórczej
i usługowej" – art. 1 ust. 1 (na ten temat zob. P. Kubiński,
Działalność gospodarcza w zakresie
ochrony osób i mienia i jej koncesjonowanie
, Warszawa 2008, s. 22);
3) ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów
działalności przez jednostki gospodarki nieuspołecznionej (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 43, poz.
193 z późn. zm.), w której pojęcie działalności gospodarczej obejmuje jedenaście rodzajów
działalności wskazanych enumeratywnie (P. Kubiński,
Działalność gospodarcza
, s. 22);
4) ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. z 1988 r. Nr 41, poz. 324 z
późn. zm.), która zastąpiła pojęcie „przemysł" pojęciem „działalność gospodarcza".
Definicja
działalności gospodarczej zawarta
w tej ustawie była bardzo pojemna i obejmowała działalność
wytwórczą, budowlaną, handlową oraz wszelką działalność usługową;
5) ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. z 1999 r. Nr 101,
poz. 1178 z późn. zm.), w której
rozszerzono pojęcie działalności gospodarczej
o
poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatację zasobów naturalnych oraz wymóg w postaci
wykonywania jej (działalności gospodarczej) w sposób zorganizowany i ciągły. Wyraźnie także
wskazano zarobkowy charakter działalności gospodarczej, ustawodawca zastąpił bowiem pojęcie
„w celu zarobkowym" pojęciem „zarobkowa działalność" (M.A. Waligórski,
Działalność
gospodarcza w ujęciu prawa administracyjnego,
Poznań 2006, s. 13 i n.)
Warto przypomnieć, że także ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia działalności
gospodarczej przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz. U. z 1989 r. Nr 27, poz. 148) zawierała
wyliczenie rodzajów działalności gospodarczej: 1) produkcję wyrobów i świadczenie usług; 2) obrót
towarowy; 3) eksport własnej produkcji i usług oraz import dla potrzeb tej produkcji i usług.
4.
Z definicją działalności gospodarczej spotykamy się w następujących aktach prawnych:
– ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.);
w art. 15 ust. 2 definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów,
handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników,
a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została
wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w
sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na
wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów
zarobkowych. Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności: 1)
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych; 2) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są
związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek
prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do
warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego
wykonanie tych czynności wobec osób trzecich; 3) wymienione w poprzednim punkcie zasady
stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o
prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie
lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie,
w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi;
– ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51,
poz. 307), która w art. 5a pkt 6 definiuje działalność gospodarczą lub pozarolniczą działalność
gospodarczą jako działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż oraz polegającą na
wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym
imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody
nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
– ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn.
zm.), która w art. 3 pkt 9 definiuje działalność gospodarczą jako każdą działalność zarobkową w
rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie
wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i
na własny lub cudzy rachunek. Nie ma przy tym znaczenia sytuacja, że inne ustawy nie zaliczają
danej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność nie
traktują jako przedsiębiorcy.
Cechy (determinanty, wyznaczniki) działalności gospodarczej
5.
Dokonując wyjaśnienia pojęcia „działalność gospodarcza" w literaturze, możemy spotkać wyróżnienie
cech (właściwości) działalności gospodarczej, czyli swoistych wyznaczników, jak też podziału na jej
cechy pozytywne i negatywne (tak K. Strzyczkowski,
Prawo gospodarcze publiczne,
Warszawa 2005, s.
241; A. Powałowski,
Leksykon prawa gospodarczego publicznego, 100 podstawowych pojęć
, Warszawa
2009, s. 23-25).
Zanim jednak nastąpi omówienie wyznaczników, którymi powinna cechować się aktywność
podmiotu, aby mogła być uznana za działalność gospodarczą, warto dokonać przeglądu orzecznictwa
sądowego w zakresie definiowania pojęcia „działalność gospodarcza". I tak:
1) NSA w wyroku z dnia 24 maja 1991 r. (SA/Wr 294/91, OSP 1992, z. 2, poz. 30) wskazał, że
pojęcie działalności gospodarczej nie sprowadza się jedynie do procesów technologicznych i
zjawisk ekonomicznych zachodzących w toku działalności wytwórczej, budowlanej, handlowej i
usługowej, prowadzonej w celach zarobkowych i na rachunek podmiotu, ale obejmuje także
czynności faktyczne i prawne związane np. z uzyskiwaniem czynników produkcji – o ile czynności
te lub działania nie są zabronione przez prawo;
2) SN w uchwale z dnia 6 grudnia 1991 r. (III CZP 117/91, OSP 1992, z. 11-12, poz. 235) wskazał
specyficzne cechy działalności gospodarczej, tj.: 1) zawodowy (a więc stały charakter, 2)
związaną z nią powtarzalność podejmowanych działań, 3) podporządkowanie zasadzie
racjonalnego gospodarowania, 4) uczestnictwo w obrocie gospodarczym;
3) SN w uchwale z dnia 23 lutego 2005 r. (III CZP 88/04, OSN(C) 2006, nr 1, poz. 5) stwierdził, że
definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej nie
należy zawężać jedynie do tego aktu prawnego, zwłaszcza z uwagi na znaczenie tej regulacji.
Dalej SN stwierdził, że działalnością gospodarczą jest działalność wykazująca zawodowy, czyli
stały charakter, podporządkowanie regułom zysku i opłacalności (lub zasadzie racjonalnego
gospodarowania), oraz uczestnictwo w działalności gospodarczej (w obrocie gospodarczym).
Definiując działalność gospodarczą, wskazuje się na pewne jej cechy, tj. zarobkowy charakter,
ekonomiczną klasyfikację działalności gospodarczej, zawodowy charakter działalności gospodarczej oraz
sposób wykonywania działalności gospodarczej (zorganizowany i ciągły).
Zarobkowy charakter aktywności gospodarczej
6.
Ustawodawca wyspecyfikował w art. 2 ustawy cechę zarobkowości jako immanentnie związaną z
działalnością gospodarczą. Należy zatem zastanowić się nad interpretacją tej cechy działalności
gospodarczej.
Już na wstępie rozważań należy jej przypisać obiektywny charakter (tak M. Szydło,
Pojęcie
przedsiębiorcy w prawie polskim
, Przegląd Sądowy 2005, nr 7-8, s. 2 i n.; W. Kubala,
Prawo
..., s. 44 i n.).
Zarobkowy charakter działalności gospodarczej
oznacza, że zamiarem (celem) jej podjęcia jest
osiągnięcie zysku. Zysk należy definiować jako nadwyżkę przychodów nad stratami. Przy czym należy
liczyć się z możliwością nieuzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, czyli
poniesienia straty. Tym samym o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje
faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia (cel). Należy wskazać, że o zarobkowym
charakterze działalności przesądza zamiar jego osiągnięcia, a nie faktyczne (rzeczywiste) przysporzenie
po stronie podmiotu gospodarczego. W jednym z wydanych wyroków NSA w Warszawie (wyrok z dnia 26
września 20008 r., II FSK 789/07, LEX nr 495147) wskazał, że „dana działalność jest zarobkowa, jeżeli
jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu (zarobku), rozumianego jako nadwyżka przychodów nad
poniesionymi kosztami. Działalność pozbawiona tego aspektu jest działalnością charytatywną, społeczną,
kulturalną i inną (określaną mianem non profit)". Działalność prowadzona niezarobkowo, nawet jeśli
będzie jednym z rodzajów działalności wyspecyfikowanej w art. 2 ustawy, nie może być uznana za
działalność gospodarczą (tak WSA w Warszawie w wyroku z dnia 8 października 2004 r., II SA 3673/03,
LEX nr 159913).
7.
Należy podkreślić, że bez znaczenia jest fakt osiągnięcia dochodu z tytułu prowadzenia działalności
gospodarczej. Jeśli działalność gospodarcza nie przynosi zysku, nie oznacza to, iż przestaje być ona
działalnością gospodarczą (uchwała SN z dnia 30 listopada 1992 r., III CZP 134/92, OSNC 1993, nr 5,
poz. 79).
8.
Biorąc pod uwagę poczynione powyżej ustalenia, należy wskazać, że działalność gospodarczą
cechuje (wyróżnia) podporządkowanie regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego
gospodarowania (tak postanowienie SN z dnia 19 października 1999 r., III CZP 112/99, OSNC 2000, nr
4, poz. 78).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 7 kwietnia 2008 r., IV SA/Gl 1157/07,
LEX nr 519071, stwierdził, że „brak ukierunkowania działalności gospodarczej na osiągnięcie zysku nie
przesądza jeszcze w sensie negatywnym o gospodarczym charakterze działalności". Z punktu widzenia
zarobkowości jako cechy działalności gospodarczej należy wyraźnie odróżnić ją od dochodowości
działalności gospodarczej (tak słusznie A. Powałowski,
Leksykon prawa
..., s. 338-340; zob. też A.
Wasilewski,
Pojęcie działalności gospodarczej na gruncie prawa polskiego. Dylemat interpretacyjny
(w:)
Gospodarka – Administracja – Samorząd terytorialny
, red. H. Olszewski, B. Popowska, Poznań 1997, s.
543).
Rodzaj aktywności gospodarczej
9.
Wskazując cechy działalności gospodarczej, należy także odnieść się do rodzajów działalności
gospodarczej, które zostały przez ustawodawcę wyspecyfikowane w art. 2 ustawy. Ustawodawca
wymienił w nim bowiem określone rodzaje działalności gospodarczej – działalność wytwórczą,
budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż.
Powstaje tym samym pytanie, czy te rodzaje aktywności są wymienione przykładowo, czy też
ustawodawca zawarł w komentowanym przepisie zamknięty katalog sfer aktywności przedsiębiorcy? Otóż
należy przychylić się do tych poglądów, które przyznają tym rodzajom aktywności przykładowy, otwarty
(niewyczerpujący) charakter (tak R. Trzaskowski,
Działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów
prawa cywilnego na tle orzecznictwa,
Glosa 2006, nr 2, s. 30 i n.).
10.
Pierwszym rodzajem aktywności gospodarczej wymienionym w art. 2 ustawy jest działalność
wytwórcza. Zastanawiając się nad interpretacją tego pojęcia, należy zgodnie z wykładnią językową
wskazać, że będą to wszelkie czynności prowadzące do wytworzenia dobra materialnego oraz nadania
mu cech użytkowych. W ramach działalności wytwórczej mieści się także wydobywanie lub pozyskiwanie
surowców naturalnych oraz ich przetwarzanie lub odzyskiwanie, czyli recykling (M. Szydło,
Swoboda...
,
s. 27).
Drugim rodzajem aktywności gospodarczej wyspecyfikowanym w art. 2 ustawy jest działalność
budowlana. Pomocnym narzędziem w interpretacji tego pojęcia może stać się ustawa z dnia 7 lipca 1994
r. – Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.). Na podstawie art. 1 tej
ustawy działalność budowlana obejmuje sprawy: projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów
budowlanych. Wskazuje się również, że działalnością budowlaną należałoby także objąć prace
wykończeniowe, jeżeli stanowią integralną część budowy i mogą być uznane za niezbędne do jego
normalnego funkcjonowania (tak M. Szydło,
Swoboda
..., s. 28).
Jeśli chodzi o pojęcie działalności handlowej, wskazuje się, że obejmuje ona zakup i sprzedaż
towarów i usług (zob. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej
Klasyfikacji Działalności (PKD) – Dz. U. Nr 251, poz. 1885 z późn. zm.).
Działalność handlowa dotyczy także pośrednictwa między sprzedającym a kupującym oraz transakcji
realizowanych na zamówienie jednej lub większej liczby stron (zob. A. Powałowski,
Komentarz do art. 2,
s. 27
(w:) A. Powałowski (red.),
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej. Komentarz,
Warszawa
2009)
.
Kolejnym rodzajem działalności gospodarczej jest działalność usługowa. Usługami w rozumieniu
przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji
Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) są wszelkie czynności świadczone na rzecz
jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, nietworzące nowych
dóbr materialnych, które łącznie stanowią usługi na rzecz produkcji oraz wszelkie czynności świadczone
na rzecz jednostek gospodarki narodowej i na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji
indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej (A. Powałowski,
Komentarz do art. 2
..., s. 27). Według
klasyfikacji PKWiU usługami są m.in.: 1) czynności o charakterze naprawczym, remontowym,
konserwacyjnym (z wyłączeniem napraw gwarancyjnych wykonywanych przez producenta własnymi
siłami); 2) czynności będące współdziałaniem w procesie produkcji, ale nietworzące bezpośrednio nowych
dóbr; 3) czynności z zakresu budownictwa, handlu, transportu i łączności; 4) czynności zaspokajające
potrzeby porządkowo-organizacyjne.
11.
W związku z tym, że działalność usługowa jest działalnością gospodarczą należy wskazać na
różnice pomiędzy przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej a ustawą
z dnia 4
marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium RP (Dz. U. Nr 47, poz. 278). Ich wyspecyfikowanie ma
kluczowe znaczenie, gdyż w pewnych sytuacjach wykonywanie określonych czynności nie może zostać
zakwalifikowane jako prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej.
Ustawa o świadczeniu usług na terytorium RP w art. 2 ust. 1 pkt 1 definiuje pojęcie usługi. Usługą w
rozumieniu wskazanego przepisu jest świadczenie wykonywane przez usługodawcę na własny rachunek,
zwykle za wynagrodzeniem (ustawa wymienia w szczególności usługi budowlane, handlowe oraz usługi
świadczone w ramach wykonywanego zawodu).
Natomiast pod pojęciem
usługodawcy
ustawodawca rozumie (art. 2 ust. 2 pkt 2): a) osobę fizyczną,
osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, z innego państwa
członkowskiego, nieprowadzącą działalności gospodarczej, która czasowo oferuje lub świadczy usługę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) przedsiębiorcę z innego państwa członkowskiego, który wykonuje
[ Pobierz całość w formacie PDF ]