Swing-1.ppt, geodezja, geodezja testy różne
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
170
A
NEKS NR
6
DO
I
NSTRUKCJI
G-5
A
NEKS NR
6. S
TANDARD
W
YMIANY
I
NFORMACJI
G
EODEZYJNYCH
SWING 3.0
Informacje ogólne
1. Wstęp
§ 1. System informacji o terenie (SIT) - to metodyka i technologia ewidencjonowania, prze-
twarzania i udostępniania informacji o świecie rzeczywistym z uwzględnieniem aspektów prze-
strzennych.
§ 2. Podstawową cechą SIT jest udostępnianie, przenoszenie i wykorzystanie tych samych da-
nych przez różnych użytkowników, wyposażonych w odmienne systemy informatyczne.
§ 3. Format SWING 3.0 służy do wymiany danych pomiędzy bazami danych systemów informa-
tycznych SIT. Pozwala na reprezentację w pliku tekstowym obiektów przestrzennych i opisowych.
Umożliwia przekazanie opisu modelu danych użytego do reprezentacji danych oraz informacji
o utworzeniu i przeznaczeniu danych zawartych w pliku transferu. Dzięki połączeniu transferu
danych wraz z opisem ich modelu możliwe jest przetwarzanie danych zawartych w pliku. Jedną z
form przetwarzania jest wymiana danych pomiędzy systemami informatycznymi SIT pochodzącymi
od różnych dostawców.
§ 4. Format SWING umożliwia jednoznaczne definiowanie modelu danych wykorzystywanych
do reprezentacji informacji o świecie rzeczywistym. Pozwala to na definiowanie katalogu obiektów
w ramach instrukcji geodezyjnych odnoszących się do SIT. Tak przygotowana definicja katalogu
obiektów jest niezależna od przyszłego sposobu jego implementacji w systemie informatycznym.
§ 5. Mechanizm autoryzacji i zabezpieczenia umożliwia wykorzystanie plików w formacie
SWING do wymiany danych dla celów administracyjnych i prawnych.
2. Pojęcia podstawowe
2.1. Obiekt
§ 6. 1)
Obiekt
jest to byt materialny lub abstrakcyjny, który istnieje w świecie rzeczywistym.
Obiekt posiada tożsamość, czyli jest odróżnialny od innych obiektów. Obiekty posiadają cechy
(atrybuty) i pozostają w określonych powiązaniach (relacjach) z innymi obiektami.
2)
Stanem obiektu
określamy zbiór wartości jego cech oraz listę obiektów, z którymi pozostaje
w relacjach w danym momencie czasowym. Stan obiektu może ulegać zmianie. Na przykład działka
w wyniku sprzedaży zmienia właściciela. Zmiana stanu obiektu nie pociąga za sobą zmiany jego
tożsamości.
3)
Identyfikator obiektu
jest to nazwa używana przez system dostawcy danych do powiązania
zapisów w jego bazie danych z opisywanymi obiektami rzeczywistości. Jest atrybutem wyrażającym
tożsamość obiektu.
2.2. Klasa obiektów
§ 7. 1)
Klasa
to umownie wyróżniona kategoria obiektów świata rzeczywistego, traktowanych
w ramach SIT w sposób identyczny. Przykłady klas to: działki czy budynki. W formacie SWING
przynależność obiektu do klasy określa kod obiektu.
Klasa obiektów wyróżnia się od innych tym, że:
A
NEKS NR
6
DO
I
NSTRUKCJI
G-5
171
a)
wszystkie obiekty klasy mają wspólne cechy (np. działki posiadają powierzchnię),
b)
wszystkie obiekty klasy pozostają z obiektami innych klas w takich samych relacjach, (np.
każda działka
jest własnością
podmiotu).
2)
Wiązanie
(relacja) jest zależnością łączącą klasy obiektów. Np.
Przedmiot jest własnością
podmiotu
. Klasy związane relacją pełnią w niej określone role. Wiązanie posiada krotność.
2.3. Typ aplikacyjny
§ 8. 1)
Typ aplikacyjny rekordu
– to sposób reprezentacji obiektów danej klasy lub grupy
klas w bazie danych. Typ aplikacyjny rekordu należy odróżnić od obiektu rzeczywistego i jego klasy.
Typy aplikacyjne rekordów określają sposób reprezentacji stanów obiektów SIT w pliku SWING.
Powstają w oparciu o typ bazowy, poprzez dodanie
pól atrybutów i wiązań
(atrybuty zawierające
wskazania na inne obiekty reprezentujące relacje). W przypadku typów złożonych (reprezentacja
obiektów składających się z innych obiektów) w definicji typu aplikacyjnego występuje dodatkowo
lista elementów składowych. Określa ona jakiego rodzaju elementy (obiekty składowe) posiada typ
złożony. Lista elementów nie jest deklaracją pól.
W formacie SWING 3.0 to rekord składowy (element) wskazuje na rekord obiektu złożonego.
Typ rekordu składowego zawiera wiązanie o nazwie wymienionej w liście elementów typu
złożonego. Konwencja ta pozwala na odróżnienie innych relacji od relacji typu “
jestem elementem
obiektu złożonego i pełnię w nim rolę X
”, (gdzie X to nazwa z listy rekordu złożonego).
2)
Pole atrybutu rekordu
reprezentuje wartości atrybutu (cechy) obiektu w pliku SWING.
W ramach typu aplikacyjnego rekordu pole atrybutu ma nadaną: typ atrybutu, nazwę i krotność.
Format SWING umożliwia reprezentację pól wielowartościowych.
3)
Typ atrybutu
jest to sposób reprezentacji wartości atrybutu w formacie SWING oraz
skojarzona z nim nazwa typu.
4)
Słownik
to definicja wyliczeniowego typu atrybutu, czyli atrybutu przyjmującego jedną
z wartości ze zbioru skończonego. Przykładem wyliczeniowego typu atrybutu jest atrybut
określający dzień tygodnia.
2.4. Typy bazowe formatu SWING
§ 9. 1)
Typ bazowy
określa składnię rekordu użytego do opisu obiektów i sposób wyrażania
danych przestrzennych opisujących obiekt, o ile jest to obiekt przestrzenny.
2) W formacie SWING 3.0 wyróżniamy następujące typy bazowe rekordów:
a)
opisowy (RD)
– rekord nie posiada odniesienia przestrzennego (osoba fizyczna, udział
władania),
b)
punktowy (RP) –
opis przestrzenny rekordu jest punktem (punkt graniczny
stabilizowany trwale, punkt osnowy poziomej podstawowej),
c)
liniowy (RL) -
opis przestrzenny rekordu jest zbiorem polilinii, w szczególności jedną
łamaną (granica działki),
d)
obszarowy (RO) -
opis przestrzenny rekordu jest zbiorem obszarów z enklawami,
w szczególności poligonem (budynek, obręb działka),
e)
cyfrowy model terenu (RM) –
rekord przedstawia powierzchnię terenu za pomocą sieci
trójkątów lub zbioru punktów wysokościowych,
f)
raster (RR) –
rekord jest reprezentacją wpasowania obrazu cyfrowego terenu (rastra)
w geodezyjny układ odniesienia, pozwala na wykorzystanie danych obrazowych do
wzbogacenia prezentacji graficznej danych,
g)
złożony (RC)
– rekord, który przedstawia obiekt złożony z innych obiektów
(elementów), np. przewód sieci uzbrojenia technicznego. Rekord nie posiada własnego
opisu przestrzennego.
172
A
NEKS NR
6
DO
I
NSTRUKCJI
G-5
2.5. Rekord, tabela
§ 10.
Rekord
jest zapisem stanu obiektu w pliku SWING. Do jednego obiektu może odnosić
się wiele rekordów, reprezentujących różne stany obiektu. Określamy je wtedy mianem wersji
obiektu. W bazie danych może znajdować się tylko jeden rekord odnoszący się do aktualnego stanu
obiektu. Format SWING posiada mechanizm jego wyróżnienia (patrz 15.1). Rekordy odnoszące się
do jednego obiektu mają w pliku SWING ten sam identyfikator obiektu.
§ 11.
Tabela
– to zbiór wszystkich rekordów danego typu aplikacyjnego.
2.6. Model danych formatu SWING
§ 12.
Model danych
w formacie SWING określony jest przez deklarację: słowników, typów
atrybutów, typów wiązań i typów rekordów aplikacyjnych. Jego zamieszczenie w pliku SWING
ułatwia interpretację danych w nim zawartych, a tym samym ich przetwarzanie.
§ 13. Plik w formacie SWING 3.0 czyli zbiór tabel wraz z modelem danych może być
traktowany jak geo-relacyjna baza danych.
2.7. Klasa obiektu a typ rekordu
§ 14. 1) Klasa obiektu określa do jakiej kategorii w ramach SIT należy obiekt. Typ aplikacyjny
rekordu określa sposób reprezentacji danych o obiekcie w pliku SWING.
2) Rozróżnienie pomiędzy typem aplikacyjnym a klasą obiektu pozwala na:
a)
wykorzystanie jednego typu do reprezentacji obiektów różnych klas (np. przewody
różnych sieci mogą być reprezentowane przez rekordy tego samego typu),
b)
reprezentację obiektów tej samej klasy za pomocą kilku typów zdefiniowanych w oparciu
o różne typy bazowe, jeżeli jest taka potrzeba. Na przykład ewidencja nieruchomości
prowadzona w oparciu o bazy danych opisowych (bez geometrii) – zawiera obiekt
działka typu opisowego, natomiast prowadzona w oparciu o systemy ze zintegrowaną
częścią geometryczną zawiera obiekt działka typu obszarowego.
3) W formacie SWING klasa obiektu i typ aplikacyjny są atrybutami rekordu.
4) Klasę obiektu określa pole KOD. Typ aplikacyjny do którego należy rekord określa pole TYP
w linii głównej rekordu.
5) Gdy klasa obiektu nie jest określona to uznajemy, że rekord reprezentuje obiekt należący do
klasy zgodnej z typem aplikacyjnym rekordu.
6) Gdy pole typ rekordu jest puste to uznajemy, że typem rekordu jest jego typ bazowy.
2.8. Identyfikacja rekordów SWING 3.0 i wersje obiektów
§ 15. 1) W formacie SWING każdy rekord posiada dwa identyfikatory (wyróżnione pola):
identyfikator obiektu
(ID) i
identyfikator rekordu
(IDR). Pełnią one rolę kluczy głównych. Służą
do reprezentacji wiązań (relacji) pomiędzy rekordami.
2) Rekord nie posiadający żadnego z identyfikatorów nie może być przedmiotem wskazania
z innego rekordu.
3) Rekordy odnoszące się do jednego obiektu mają ten sam identyfikator obiektu w ramach
typu aplikacyjnego.
4) W formacie SWING każdy rekord odnosi się do jednego stanu (wersji) obiektu. Wśród
rekordów o tym samym identyfikatorze obiektu tylko jeden rekord może być określony jako ważny
(odnoszący się do stanu aktualnego). Fakt ten określa
status
rekordu
(ST_OBJ). Uznajemy, że
rekordy z pustym identyfikatorem obiektu odnoszą się do różnych obiektów.
5)
Identyfikator rekordu
jest niepowtarzalną nazwą rekordu w ramach pliku SWING.
Identyfikator rekordu może być pusty, jeżeli jest niewykorzystywany.
A
NEKS NR
6
DO
I
NSTRUKCJI
G-5
173
2.9. Identyfikacja elementów rekordów SWING 3.0
§ 16. 1) Elementy opisu przestrzennego rekordu: obszary składowe, linie składowe, punkty
oparcia linii (wierzchołki) mogą posiadać własne identyfikatory złożone z kodu i nazwy (nazwa
może być pusta). Jeżeli nazwa nie jest pusta to wraz z kodem powinna być niepowtarzalna w ramach
rekordu. Identyfikacja elementów umożliwia określenie roli jaką pełnią w opisie reprezentowanego
obiektu. Na przykład pozwala na reprezentację przyziemia i obrysu budynku w ramach jednego
rekordu obszaru.
2) Elementy redakcyjne: etykiety i sygnatury mogą posiadać identyfikatory.
3. Jakość danych w formacie SWING 3.0
§ 17. Format SWING 3.0 pozwala przekazać kontekst danych, czyli informacje które wiążą
dane zawarte w pliku ze źródłem pochodzenia oraz określają przeznaczenie danych. Kontekst
danych jest elementem jakości danych.
4. Terenowy układ współrzędnych w formacie SWING 3.0
§ 18. 1) Terenowy układ współrzędnych formatu SWING to układ kartezjański o kolejnych
współrzędnych:
a)
pierwsza (N) na północ,
b)
druga (E) na wschód,
c)
trzecia (H) do góry (w kierunku przeciwnym do wektora ciążenia).
2) Współrzędne w formacie SWING są zapisywane jako liczby zmiennoprzecinkowe.
3) Wszystkie wartości współrzędnych wyrażone są w metrach. Określenie geodezyjnego układu
odniesienia, w którym zostały podane współrzędne znajduje się w sekcji nagłówkowej – część geo-
dezyjna.
5. Dane prezentacji graficznej – redakcyjne
5.1. Wprowadzenie
§ 19. 1) Prezentacja graficzna stanowi treść pomocniczą,
niekonieczną
w procesie wymiany
danych pomiędzy systemami SIT. Stanowi ona uzupełnienie wykorzystywane do czytelnej
(zredagowanej) prezentacji zawartych w bazie danych informacji.
2) Dane prezentacji graficznej to:
a)
deklaracja nazw znaków graficznych (stylów tekstu, stylów linii, sygnatur (symboli),
stylów wypełnień),
b)
punkty wstawienia, wielkości i orientacja etykiet oraz sygnatur (symboli),
c)
rekordy pomocnicze reprezentujące dodatkowe elementy prezentacji graficznej takie jak:
krzyże siatki współrzędnych, ramka arkusza.
3) Rekordy pomocnicze są wyróżnione wartością atrybutu: status rekordu.
5.2. Układ współrzędnych dla danych redakcyjnych
§ 20. 1) Układ współrzędnych danych redakcyjnych formatu SWING definiuje układ rysunku
o współrzędnych:
a)
pierwsza (g) do góry,
b)
druga (p) w prawo.
2) Wartości przesunięć, wielkości napisów i sygnatur (symboli) wyrażone są w milimetrach.
Kąty obrotu etykiet i sygnatur (symboli) podane są w gradach.
3) Zwrot kąta jest zgodny z ruchem wskazówek zegara. Kierunek kąta zerowego odpowiada
kierunkowi współrzędnej g.
174
A
NEKS NR
6
DO
I
NSTRUKCJI
G-5
5.3. Definicja prezentacji graficznej
§ 21. Na definicję prezentacji graficznej składa się:
a)
definicja skali redakcji;
b)
deklaracja wartości domyślnych dla znaków kartograficznych (sygnatur (symboli) oraz
stylów: linii, wypełnień i tekstów).
5.4. Kolor
§ 22. SWING zakłada, że barwę elementu można określić liczbą z zakresu 0 do 255.
Przy czym:
a)
0 - oznacza kolor tła (element będzie niewidoczny),
zakładamy że tło jest koloru białego,
b)
1 - oznacza podstawowy kolor treści
(w zastosowaniach geodezyjnych oznacza kolor czarny),
c)
Interpretacją pozostałych numerów można opisać w sekcji redakcji graficznej.
5.5. Przezroczystość
§ 23. Przezroczystość (transparentność) jest cechą opisującą sposób kreślenia tekstu lub
sygnatury (symbolu). Określa czy tło tekstu lub sygnatury zasłania zawartą pod nim treść graficzną
(linie i wypełnienia). Pojęcie przezroczystości pozwala na umieszczanie napisów przesłaniających
treść graficzną, bez konieczności przerywania ciągłości linii (np. opisy przewodów).
Transparentny
Nietransparentny
Rysunek 1. Przezroczystość (transparentność)
5.6. Punkt odniesienia
§ 24. 1) Punkt odniesienia dla etykiet i sygnatur określa linia PR. W wypadku jej braku
w rekordzie, stosowany jest
domyślny punkt
odniesienia.
2) Dla symboli umieszczonych w wierzchołkach polilinii punktem odniesienia jest wierzchołek
(punkt oparcia) bieżącego segmentu.
5.7. Domyślny punkt odniesienia
§ 25. Dotyczy sygnatur (symboli) i etykiet zdefiniowanych w ramach obiektu. Nie dotyczy
symboli związanych z wierzchołkami polilinii. Domyślny punkt odniesienia to:
a)
dla rekordów
RP
- punkt określony linią
P
rekordu (pozycja).
b)
dla rekordów
RL,RO
(o wielopunktowej charakterystyce graficznej) - środek ciężkości
układu wierzchołków łamanej, określającej obiekt.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]